Δημοσιεύθηκε από τον/την: Στέλιος Καπουρνιώτης
Αναρωτιέμαι Κε Πάγκαλε, πώς φτάσαμε στο σημείο για να βρούμε τόσα πολλά να φάμε και ενώ έχω ακούσει πολλά για πολιτικό σύστημα και εκλογικό σώμα, δεν άκουσα αρκετά για αυτούς που δημιούργησαν τις συνθήκες για «να τα φάμε όλοι μαζί για τόσα χρόνια». Επειδή οι Έλληνες δεν σηκωθήκαμε μια μέρα το 1981 (τις 18 του Οχτώβρη) και είπαμε «ας φάμε από όλη την υφήλιο ένα σκασμό λεφτά και μετά βλέπουμε».
Φαίνεται ότι από το 1981 έως το 2000 οι αγορές πήραν το ρίσκο και αγόραζαν τα ομόλογά μας. Οι αριθμοί λένε ότι, ως το 1981 χρωστούσαμε 20δις, τα επόμενα 20 χρόνια μας έδωσαν οι αγορές εκτός ευρώ €120δις και στα επόμενα 10 χρόνια εντός ευρώ €220 δις. Μας είπαν ότι αυτό συνέβη επειδή ήμασταν στο ευρώ, αλλά τελικά μάθαμε ότι ήταν στην ουσία η γερμανική πιστωτική κάρτα, την οποία εμείς ειδικά ξετινάξαμε. Οι Γερμανοί δεν είχαν καταλάβει, μας θεωρούσαν τίμιους και «νοικοκυραίους», ενώ εμείς αποδειχτήκαμε το DNA του λήσταρχου Νταβέλη ως έθνος και πολίτες.
Σήμερα βλέπουμε ότι η γερμανική ηγεσία έχει υποβαθμίσει σε ρόλο προεδρεύοντα διάφορων συνάξεων εκείνη της Ευρώπης και, θεωρητικά primus inter pares, επιβάλλει ευρωπαϊκή πολιτική. Και αυτό δεν θάταν κακό, αν είχε δείξει ότι οι αποφάσεις της ήταν για το καλό της Ομοσπονδίας και όχι της Γερμανίας αποκλειστικά.
Αλλά, αντί να δούμε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες μέσα στην δεκαετία της ανάπτυξης, είδαμε την Γερμανία να κάνει τις μεταρρυθμίσεις της το 2002 με Σοσιαλιστή μάλιστα Καγκελάριο και όλη την υπόλοιπη Ευρωζώνη να χρεώνεται, κάνοντας έτσι τις γερμανικές μεταρρυθμίσεις ηπιότερες για τους Γερμανούς πολίτες. Σήμερα βλέπουμε την Γερμανία να ευημερεί έχοντας φιλελευθεροποιήσει τον εαυτό της, ενώ εφαρμόζονται φορομπηχτικά ισοδύναμα με την κακή εφαρμογή των μνημονίων, την υλοποίηση των οποίων επιβλέπει.
Στην Ελλάδα μπορεί να δημιουργήθηκε χάος στην διοίκηση, αλλά στα 30 χρόνια της ρεμούλας δημιουργήθηκε και ένας ιδιωτικός τομέας με σαθρή κοστολογική δομή, στον οποίο δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε την ανάκαμψη της οικονομίας. Γιατί όμως πρέπει να «στείλουμε στην αποχέτευση το μωρό μαζί με το νερό του μπάνιου» δεν μπορώ να καταλάβω.
Εν ολίγοις, συμφωνώ ότι όλοι τα φάγαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά φοβούμαι ότι αυτοί που μας τα έδωσαν δεν το έκαναν με όσο καλή προαίρεση διατείνονται. Οι ίδιοι σήμερα διαχειρίζονται τις τύχες μας με την ίδια νομίζω τοπικιστική υστεροβουλία. Για τον λόγο αυτό και αντιστρέφω κάπως το σκεπτικό του βιβλίου σας, με την ελπίδα ότι συνεισφέρω.
Loading ...
Σχολιάστε