Ήμουν σιτιστής στον ελληνικό στρατό και κάθε εβδομάδα έρχοταν το πρόγραμμα σίτησης από τη μεραρχία για να ψωνίσουμε τα απαραίτητα τρόφιμα. Πριν καλά καλά το πάρω από το φαξ, έρχοταν ο λοχαγός και μου έλεγε πως, και τι αλλαγές να κάνω. Για παράδειγμα: το πρόγραμμα έλεγε για Δευτέρα κοτόπουλο, Τρίτη ψάρι, Τετάρτη όσπρια, Πέμπτη Χοιρινό κ.τ.λ.
Εγώ λοιπόν έπρεπε να το αλλάξω ως εξής: Δευτέρα όσπρια, Τρίτη ζυμαρικά, Τετάρτη όσπρια, Πέμπτη ζυμαρικά κ.τ.λ. Βέβαια δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε να κάνω τίποτα μιας και οι διαταγές περνούσαν πρώτα από τον διοικητή. Τα φανταράκια και εγώ μαζί τους πήξαμε στο ζυμαρικό και στα όσπρια, ο δε λοχαγός και οι παρέα του στο κλέψιμο του ελληνικού δημόσιου σε εβδομαδιαία πλέον βάση. θέλετε να μηλήσουμε για τις επιθεωρήσεις και τα εκεί κόλπα για φαγοπότι; Από που να αρχίσω και που να τελειώσω;
Ναι «ΚΥΡΙΟΙ» άλλοι πολλοί μαζί ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ, και άλλοι λίγοι πλήρωνετε το λογαριασμό τους!!!
Loading ...
Εισαι συνυπευθυνος. Γιατι δεν τον εβγαλες αναφορα; Γιατι δεν μιλησες;
Γιώργο …έχεις πάει φαντάρος;
224 ΜΚ/ΤΕ Πολυχνιτος λεσβου. Ειχα βγαλει αναφορα ανωτερο μου λοχια βεβαια οχι λοχαγο αλλα δεν εκανα κατι απλα με στειλαν στον θαλαμμο. Τουλαχιστον εχω την συνειδηση μου καθαρη.
σε ποιον να μιλήσεις ρε Γιωργο..!? … αφού στο τέλος θα κατέληγες να πρέπει να τα πεις στον …Ακη.
Πιστεύω πρέπει να γίνει ειδική σελίδα για αναφορές στον μικρόκοσμο του στρατού. Και δυστυχώς αποτελεί και μικρόκοσμο της κοινωνίας. Το σκηνικό που περιγράφει ο φίλος είναι το πλέον συνηθισμένο. Στο στρατόπεδο που υπηρετούσα εγώ ο ΕΠΟΠ-Συτιστής έβγαζε δεύτερο μισθό από τις υπερτιμολογήσεις των τροφίμων. Για να μην μιλήσω για τους τόνους ψωμιού που πετούσαμε κάθε βδομάδα λόγω υπερβολικής ποσότητας αγοράς. Ήμουν πολύ συχνά στα μαγειρία και σπάραζε η καρδιά μου με όλη αυτή την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ σπατάλη που γινόταν σε τρόφιμα.
Ρε Στέφανε, αυτά που λες πως σου ήρθανε στο μυαλό.
Ο σιτιστής δεν διαχειρίζεται χρήμα και δεν τιμολογεί ή υπερτιμολογεί τίποτα, διότι απλά δεν πουλάει τίποτα, πως τα έφαγε?
Ότι θέλετε λέτε.
ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕ !
Εντάξει μπορεί να μην λεγόταν σιτιστής, στον τίτλο θα κολλήσουμε;
Βρε Στεφανε για ποια υπερβολικη ποσοτητα αγορα ψωμιου μιλας οταν ειναι σε ολους γνωστο οτι ο στρατος εχει δικους του φουρνους και φτιαχνει μονος του το ψωμι;
Ε ναι, εφτιαχνε υπερβολική ποσότητα και πετούσαμε τόνους από τα μπαγιάτικα. Βέβαια αυτά προ 5ετίας, διότι σήμερα απ’ότι ξέρω το φαί στον στρατό δεν φτάνει
Απο την στιγμη που ο «σιτιστης» δεν εβγαζε δευτερο μισθο οπως αναφερεις απο τις τιμολογησεις και δεν γινοταν υπερβολικη αγορα ψωμιου ειναι σιγουρο οτι το φαι στον στρατο φτανει!!!!!!!!!
Στο αντιτορπιλικο που ήμουν με έβαλαν στην επιμελητεια δηλαδή στο οικονομικό γραφείο. Είτε ήταν όλοι οι ναύτες μέσα είτε είχε εξόδου οι ίδιες ποσότητες περνουσα για το μεσημεριανό. Η εξόδου έβγαινε πριν το φαγητο. Σε καθημερινή βάση 70-80 άτομα φεύγουν νηστικοί αλλα οι μερίδες τους έγγραφο το στα βιβλία. Σε ερώτηση μου γιατι γίνεται αυτο η απάντηση ήταν ότι δίναμε περισοτερο φαγητο…. Φέξε μου και γλυστρισα. Μετα σε μονάδα στον Πειραιά ο επιμελητής ΑΝΘΥ ΠΥ φόρτωνε τους ντενεκεδες λάδι κάθε εβδομάδα. Σπιτικό νομίζω ήταν η μάρκα…..μουγκα όλοι για μια εξοδου….. Ναι μαζι τα φαγαμε γιατι δεν το κάναμε άνω κάτω…. Ακόμη στις Ναυτικές Φυλακές Αυλωνας θα ήμουν εάν έκανα φασαρία. Το σύστημα των κρατικοδιαιτων έχει κανόνες ασφαλείας και οποίος καταφέρει να τους σπάσει θα παει μπροστά ο τόπος… Δες τι τραβάει ο Ρακιντζης… Δον Κιχωτης…
εκανα σε μοναδες που ειδα:
1)νεο μονιμο ανθυπολοχαγο (με αυτοκινηταρα ΙΧ) να βαζει στο πορτ μπαγκαζ του τενεκεδες με ελαιολαδο.
2)Στο κεντρο καταταξης το φαγητο ηταν αρκετο και καλο.
3)Σε αλλη μοναδα τρωγαμε καθε μερα «σπαρτιατικα» επειδη «…επρεπε να καλυψουν καποιο ελειμα» ,…ειπε καποιος.
4)Σε αλλη μοναδα παλι, προς μεγαλη ικανοποιηση μας, το φαγητο ηταν luxus καθ οσον επικρατουσε ορθολογισμος και ευελιξια και η δαπανη του φαγητου για τους εξοδουχους ,που κανονικα πρεπει να βγαινουν μετα το συσιτιο ασχετα αν δεν γινεται προκειμενου να επιμηκυνθει η χρονικη διαρκεια της ιερης εξοδου του φανταρου,(το χειροτερο πιτογυρο στην ελευθερια της εξοδου ειναι πιο γλυκο απο το καλυτερο φιλετο του στρατοπεδου ) πηγαινε, προς τιμη της διαχειρισης, σ εκεινους που ειχαν υπηρεσια.