Δημοσιεύθηκε από τον/την: Γιωργος Χ.
Γεννήθηκα το 1973. Θυμάμαι σαν όνειρο τις λαοθάλασσες και τα κορναρίσματα των εκλογών του 81 και κάπως καλύτερα τα ειδικά δικαστήρια τις οικουμενικές. Πάντως θυμάμαι πολύ καλά τους εκσυχρονισμούς του 96 και τους νταβαντήδες του 2000.
Πρώτη φορά όμως αισθάνθηκα ηλίθιος γιατί έχασα την εφηβεία μου και ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων της οικογένειας για να μπω στην Ιατρική Αθηνών όταν σχεδόν κάθε τέκνο μικρομεσαίου Έλληνα είχε τη δυνατότητα να πληρώσει για ένα πτυχίο στη Ρουμανία ή στη Βουλγαρία . Μετά αισθάνθηκα ηλίθιος όταν έχανα την εξεταστική για χάρη του αγωνιστικού βιογραφικού μερικών φοιτητοπατέρων με τις ευλογίες των κεφαλών της πνευματικής ζωής του τόπου.
Ακολούθως ξανααισθάνθηκα ηλίθιος όταν έχανα θέσεις αγροτικού ή ειδικότητας από τους γόνους των μικρομεσαίων Ελλήνων που στο μεταξύ είχαν αγοράσει την αναγνώριση πτυχίου με κάποια ακόμη από τα μαύρα χρήματα του μπαμπά. Στη συνέχεια σχεδόν πείστιηκα ότι είμαι ηλίθιος όταν τελείωσα την ειδικότητα αλλά δε μπορούσα να πάρω θέση σε νοσοκομείο γιατί αυτές είχαν δωθεί σε παιδιά ημετέρων από το κόμα από το πανεπιστήμιο και από άλλους χώρους της δημόσιας ζωής,πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια.
Τελικά αποδέχτηκα ότι είμαι ηλίθιος όχι γιατί δουλεύω περισσότερες ώρες από όλους τους προαναφερθέντες αμοίβομαι λιγότερο και τα χρήματά μου είναι καθαρά ,όχι γιατί δε χρηματίζομαι και έχω όλους αυτούς να με κατηγορούν ότι παίρνω φακελάκια επειδή είμαι γιατρόςόχι γιατί κόβουν συνεχώς δεδουλευμένα και μου αυξάνουν τους φόρους( γιατί εμένα έχουν έτοιμο) αλλά γιατί όταν είχα την ευκαιρία δεν εντάχθηκα σε κανέναν από αυτούς τους μηχανισμούς που τα έτρωγαν.
Παρακαλώ λοιπόν όποιον έφαγε το δικό μου μερίδιο να μου το επιστρέψει έστω και άτοκο έστω και μειωμένο , τουλάχιστον να μην αισθάνομαι ηλίθιος , βαρέθηκα
Loading ...
Γιατι καθεσε Ελλαδα? Για ψαξτο για Αγγλια παρακαλανε για γιατρους εδω.
Κι εγώ το 1973 γεννήθηκα. Θυμάμαι κι εγώ τις λαοθάλασσες. Είχαν έναν ρομαντισμό στα παιδικά μας μάτια. Η κόντρα για το ποια ήταν πιο μεγάλη. Μέχρι ποια λεωφόρο έφτανε… Πω, πω γελοιότητες…
Εκ των υστέρων, μόνο αηδία και απορία προκαλούν. Αλήθεια, αυτοί που πηγαίναν και κουνάγαν τα πλαστικά σημαιάκια τι να σκέφτονται τώρα; Νοιώθουν καθόλου κορόιδα; Απορούν τι πήγε εν τέλει στραβά; Έχουν τύψεις γι’αυτά που φάγαν; Ή απλά απογοήτευση που δεν πρόλαβαν να φάνε κι άλλα πρωτού τελειώσουν τα λεφτά; Ποια λεφτά δηλαδή, τα δανεικά…
Τον «εκσυγχρονισμό» του ’96 και τα μετέπειτα δεν τα έζησα. Κατάλαβα ότι το σύστημα είναι εκ βάθους σάπιο κάπου στα μέσα της φοιτητικής ζωής. Και από τους φοιτητοπατέρες, αλλά κυρίως βλέποντας με τι ζόρι τα βγάζαν πέρα οι δικοί μου που ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι, μεροκαματιάριδες. Είχα την ευκαιρία μετά το πολυτεχνείο να φύγω για Αμερική. Όσο κι αν μου λείπει η Ελλάδα, δεν το μετανοιώνω ούτε λεπτό.
Συμφωνώ με τα λεγόμενα σου. Είμαι 43 ετών και θυμάμαι και εγώ τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Το χειρότερο από όλα είναι πως έχει χαθεί η προσδοκία για αλλαγές, το δικαίωμα στο όνειρο των 30άρηδων, των 40ηδων και των νέων γενικότερα.
Μας μένει να αγωνιζόμαστε ο καθένας στη δουλειά του με αξιοπρέπεια και όπου βγει …
Η μόνη ένσταση που έχω για το κείμενό σoυ αφορά κάποιους επίορκους γιατρούς που χρηματίζονται για να κάνουν τη δουλειά τους