Η συμμετοχη των ανεργων στους κοινωνικους ετσιρους πιστευω ειναι ευφιεστατη. Οταν ο αλλος δεν εχει να ζησει, δεν γινεται οι "τυχεροι" να διεκδικουν παραπανω γιατους εαυτους τους και με κοστος την καταργηση των πιθανων νεων θεσεων εργασιας. Ειδικα οταν η ανεργια θεριζει τα νεα τα παιδια. Ετσι θα επελθει μια καποια ισορροπια.
Συγκεκριμενα μετρα, υλοποιησιμα,αποδοτικα και δικαια. Τι ωραια που θα ητανε ο δημοσιος διαλογος να κινουντσν σε τετοια πλαισια, με συγκεκριμενα μετρα και επιχειρηματα. Και οχι αυτο που ζουμε. Τελικα η βλακεια στα τηλεπαραθυρα πλεον νομιζω ειναι η αποδειξη της ελλειψης στρατηγικου σχεδιασμου των πολιτικων μας. Αν εχεις σοβαρες θεσεις,δεν χρειαζεται ουτε να ουρλιαζεις, ουτε να λαικιζεις. Ολα μιλουν απο μονα τους.