Μια φορά κι έναν καιρό, είχαμε ακόμα διορισμένο Νομάρχη (για την ακρίβεια Νομάρχισσα), και ένα Νομαρχιακό Συμβούλιο έμμεσα εκλεγμένο (από Δήμους , Κοινότητες επιμελητήρια κλπ.) Εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει να πέφτουν και οι πρώτες επιδοτήσεις για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Το σύστημα προέβλεπε να υπάρχουν κάποιοι πειραματικοί κλωβοί ιχθυοκαλλιέργειας, οι ιδιοκτήτες των οποίων θα κατέθεταν τα στοιχεία της πρώτης παραγωγής στη Διεύθυνση Αλιείας, που με τη σειρά της θα εισηγούνταν στοΝομαρχιακό Συμβούλιο για να εγκριθεί η επένδυση και να πέσει η επιδότηση.
Γίνεται λοιπόν συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Έρχεται η εισήγηση της Διεύθυνσης Αλιείας, θετική, θετικότατη. Να δωθούν τα λεφτά στον επιχειρηματία. Οι κλωβοί του βγάζουν μεγάλες ποσότητες ψαριών…
Έλα, όμως που ένας Νομαρχιακός σύμβουλος διαφωνούσε. «Δεν έχεις δίκιο» του είπε η Νομάρχισσα. «Κοιτάχτε, απάντησε εκείνος. Την Κυριακή είχα πάει για ψάρεμα στην περιοχή που υποτίθεται ότι είναι οι κλωβοί… Σας διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει ούτε σημαδούρα». Επέιδή δεν τον πιστέψανε, βάλανε στοίχημα. Πήραν την άκατο του λιμεναρχείου και πήγαν. Πράγματι, δεν υπήρχε ούτε … σημαδούρα. Τα ψαράκια κολυμπούσαν ελεύθερα στη θάλλασσα, χωρίς να φοβούνται κλωβούς και απόχες.
Τελικά, την πλήρωσε ο υπάλληλος της Διεύτθυνσης Αλιείας; Όχι, γιατί κανείς δεν είχε προβλέψει να κάνει αυτοψία, μόνο να δεχθεί τα χαρτιά του ενδιαφερόμενου.
Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο.
- Συμφωνώ (81%, 558 Votes)
- Διαφωνώ (19%, 135 Votes)
Total Voters: 693
Loading ...
Σχολιάστε